مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای البرز: هیچ‌گونه خسارتی به سد کرج وارد نشده است
نسترن کیوان‌پور – انگار نه انگار همان‌جایی بودیم که چند سال پیش به بهانه‌ی روز خبرنگار، دورِ هم جمع شده بودیم. از روی کیسه‌های شنی باید عبور می‌کردی تا برسی به باغِ گیلاس و آلبالو که رسوبِ بالادست، تنه‌ی درختانش را تا سه متر زیرِ گِل و لای مدفون کرده بود.
به گفته‌ی تعدادی از ساکنان قدیمی جاده چالوس، چنین سیلی در این منطقه سابقه نداشته است؛ حادثه‌ای که ۱۸ خردادماه ۱۴۰۲ رخ داد و محور اصلی جاده و ۱۶ راه فرعی روستایی را مسدود کرد.
صبح روز ۳۰ خرداد به دعوتِ شرکت آب منطقه‌ای استان البرز و همراه با تعدادی از خبرنگاران به بازدید منطقه‌ای در جاده چالوس رفته‌ایم که در دستِ لایروبی برای بازگشایی مسیرِ آب و بازگشتِ جاده به حالتِ معمول است.
ماشین‌آلاتِ سنگین در محدوده، مشغولِ فعالیت هستند و سر و صدای آن‌ها مانع از این می‌شود که صدای مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای؛ داوود نجفیان را واضح بشنویم. برای دیدنِ روندِ کار و گزارش به شهروندان، ترجیح می‌دهیم همین جا و در کارگاه اضطراریِ انتقالِ آب، سوالات را مطرح کنیم.
طغیان رودخانه، دو دهنه پل را تخریب کرده و به سردهنه‌ی اراضی کشاورزی خسارت بسیار وارد کرده است.
کارگران با چکمه‌های پلاستیکیِ بلند و لباس‌های گِلی از همان روزِ سیلاب در محل مستقر شده‌اند و مشغول کارند. البته به گفته‌ی نجفیان، انتقال ماشین‌آلات سنگین به محل حادثه بسیار چالش‌برانگیز بوده است.
او می‌گوید: «وضعیتِ محل حادثه باتلاقی است و در برخی نقاط ارتفاع رسوبات تا هشت متر هم می‌رسد. حتی گزینه‌ی انتقالِ ماشین‌آلات با هلی‌کوپتر هم مطرح شد اما در نهایت روز سوم حادثه یک بیل مکانیکی از یک معبر هدایت و پس از چهار ساعت بخشی از رسوبات جمع‌آوری شد. به این ترتیب آب از پشت سد داخل رودخانه و پایین دست رهاسازی شد.»
یکی از نگرانی‌های عمده‌ی اصحاب رسانه، وضعیت سد کرج است که شایعاتی نیز در این چند روز پیرامون شکستن یا ترک خوردنِ آن در فضای مجازی مطرح بوده است.
اما به گفته‌ی مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای البرز، هیچ‌گونه خسارتی به سد وارد نشده است. البته تأسیسات بیلقان هم تحت تأثیر رسوبات قرار گرفته و آب شرق کرج قطع در پیِ آن قطع شده است.
او توضیح می‌دهد که “رانشی که سیل ایجاد کرده بود، خروجیِ آب را از سد به رودخانه‌ی کرج مسدود کرد و تصفیه‌خانه شماره شش تهران را نیز از کار انداخت و با وجود اینکه تأسیسات سد، تحت مدیریت تهران است، اولین تیم و تجهیزات از البرز در محل حادثه حاضر شدند.”
طغیانِ رودخانه به قطع آب شرب چند میلیون نفر در کرج و غرب استان تهران منتهی شده بود و به گفته‌ی مسئولان علی‌رغمِ پیش‌بینیِ مدت زمانه یک ماهه برای برگشت به شرایطِ نرمال، تیم متخصصان، تأسیسات انتقالِ آب را یک هفته‌ای به حالت اولیه بازگرداندند.
حجم کار سنگین است و وجود کامیون‌هایی که یک سره مشغول کار هستند، گواهی بر این ادعاست.
عبور از روی گِل و لای خشک شده‌ای که البته هنوز نرم است و اگر کمی بیشتر قدم‌هایت سنگین شود، مثل باتلاقی تو را در خود فرو می‌بَرد، به معنای واقعیِ کلمه عمقِ فاجعه را نشان می‌دهد و به این فکر می‌کنی که با یک دستکاری کوچک در مسیر آب یا ساخت‌وساز غیر مجاز در بسترِ رودخانه، زنجیر وار، شرایطِ وقوعِ یک حادثه‌ی سهمگینِ طبیعی در کسری از ثانیه مهیا می‌شود و تا به خودت می‌آیی، دو برابرِ قد و قامت‌ات، رسوب و گِل و لای پیشِ روی‌ات قد علم کرده است.
مدیر شرکت آب منطقه‌ای البرز توضیح می‌دهد که سال گذشته، ۳۵ درصد تصرفات حاشیه‌ی رودخانه‌ی کرج آزاد سازی شده و امسال نیز قرار است این روند ادامه پیدا کند تا بخشی از تهدید بالقوه برطرف شود.
گلایه‌ی مردم البته از قطعی آب بسیار است و نجفیان ضمن عذرخواهی از شهروندان می‌گوید: «تمام تلاشمان را کردیم که در کوتاه‌ترین زمان ممکن شرایط را به حالت عادی بازگردانیم.”
نجفیان از مالکانِ هم‌جوار مناطق حادثه‌دیده نیز قدردانی می‌کند که همکاریِ کاملی با مسئولان دارند. او می‌گوید: «یکی از مالکان که آب رودخانه از ملک او عبور داده شده نه تنها گلایه نکرده بلکه چهار دستگاه کامیون هم در اختیار تیم ما گذاشته است.”
حجم خسارت بسیار بالاست و به گفته‌ی مسئولان، میلیاردها تومان اعتبار نیاز است که تمامِ رسوبات جمع‌آوری شده و مسیرهای آسیب‌دیده بازسازی شود.
شاخه‌های درختان میوه، از میانِ رسوب سر برآورده‌اند و وقتی نزدیک می‌شوی، باتلاقِ اطرافشان انگار می‌خواهد تو را در خود ببلعد. با نگاه کردن به آن‌ها تنها به این فکر می‌کنی که حداقل جای شکرش باقی‌ست که با وجودِ خسارت‌های مالی به مالکانِ منطقه و آسیب به مسیرهای دسترسی در این حادثه‌ی کم‌سابقه، تلفاتِ جانی اعلام نشده است.
