ثنا فلاح سخنگو-بیایید کمی به عقب برگردیم، زمانی نه چندان دور که البرز کارت باب شد. کارتی که قرار بود به تقلید از سایر شهرها به نوعی کارت الکترونیک شهروندی محسوب شود اما به دلایلی نامعلوم سرنوشت مشابه بسیاری از طرح‌های نیمه‌تمام را پیدا کرد. اولین البرز کارتم هدیه‌ای بود که در یکی از مراسم‌هایی که شهرداری کرج به مناسبت روز خبرنگار تدارک دیده بود دریافت کردم و هنوز از آن استفاده می‌کنم. البته که آن زمان قیمت فیزیک کارت ۲ هزار تومان و مبالغ شارژ از پنج هزار تومان شورع می‌شد اما امروز نرخ هر دو افزایش چشمگیری داشته است.
با توجه به افزایش هزینه‌های زندگی و مشکلات اقتصادی اکثر مردم به استفاده از خدمات ناوگان حمل‌و‌نقل همگانی روی آورده‌اند. در این میان با وجود خریداری چندین دستگاه اتوبوس جدید و تزریق آن به شبکه خدمت‌رسانی همچنان با کمبود سرویس در بیشتر مسیرها مواجه هستیم.
با این تفاسیر بعد از تغییر و اعلام نرخ مصوب کرایه خطوط تاکسیرانی و اتوبوسرانی و نصب آن در معرض دید عموم در اواخر اردیبهشت ماه هر سال چیزی نگذشت که در کمال تعجب و البته سکوتی معنادار شاهد تغییر مجدد نرخ اعلام شده بودیم. فرض بر این است که تنها کسانی این موضوع را از نزدیک لمس کرده‌اند از عمق درد آن اطلاع دارند نه مسئولانی که درک کافی از واقعه ندارند. در پی گلایه مسافران پاسخ رانندگان در نوع خود جالب بود هدف مدیران مجموعه شهری کرج از این تغییر دوباره ترغیب شهروندان به تهیه و استفاده از البرز کارت عنوان شد. حتی اگر نیت این بوده باشد در زمان اعلام نرخ جدید این موضوع را پیگیری می‌کردید نه با فاصله‌ای اندک که موجب ایجاد نارضایتی در میان عموم مردم شوید.
تا اینجا موضوع از پیچیدگی‌های خاصی برخوردار است اما مساله زمانی برایم جالب‌تر شد که در پی اعمال این تغییر ناگهانی شاهد سرگردانی مسافرانی بودم که به دلایل مختلف از جمله مفقودی و یا شکستن فیزیک کارت درصدد تهیه البرز کارت بودند و از معدود ماموران مستقر در ایستگاههای اتوبوس و سیار که کمبود و نبودشان در خطوط متعدد خود معضلی بزرگ محسوب می‌شود شنیدم که در جواب می‌گفتند فعلا کارتی برای عرضه و فروش ندارند. چطور می‌شود طرحی تصویب شده و اجرایی شود اما دقیقا حلقه مفقوده در ماجرا یعنی همان فیزیک البرز کارت بنا به ملاحظاتی خود را از نظرها پنهان کند. پیدا کنید پرتقال فروش را!
در فاصله این تغییر نرخ و افزایش غیرطبیعی کرایه تمامی خطوط اتوبوسرانی و خلا تامین البرز کارتی که تنها به دلیل ترغیب شهروندان به استفاده از آن شاهد اجرایی شدن طرحی خلق‌الساعه هستیم منفعت اصلی نصیب چه کسانی می‌شود با سرازیز شدن مبالغ هنگفت، کمبود بودجه‌های ناشی از عدم مدیریت صحیح مسئولان کدام ارگان‌ها تامین می‌شود. اگر هدف از اجرایی شدن این طرح مشابه سایر طرح‌های غیرکارشناسی مصوب شده خیر و صلاح مردم است پس چرا بر عکس به جای گرم شدن از آتش افروخته تنها دودش به چشم شهروندان می‌رود. چه کسی به داد مسافرانی می‌رسد که با وجود سرویس‌های کم، ساعت‌ها معطلی، فقدان ایستگاه اتوبوس و یا عدم وجود تجهیزات مناسب در سرما و گرما بدون اینکه صدایشان به جایی برسد انتظار می‌کشند.
با تغییر ساعت کاری در فصول گرم سال سردرگمی شاغلین بیشتر شد زمانی که تمهیدات لازم برای تردد خطوط اتوبوسرانی در زمان مورد نیاز در نظر گرفته نشد و یا شاهد مدیریت درستی در این بخش مهم نبودیم. در این میان تغییر مسیر، مبدا و مقصد چندین باره خطوطی از جمله ولیعصر و کیانمهر به معضلی جدی تبدیل شده که منشا آن هر چه که هست کارشناسی شده نبوده و نظرسنجی از مسافران انجام نمی‌شود. کدام مسئولی از اتوبوس استفاده می‌کند که درکی از دردودل‌های شهروندان داشته باشد.
خطوط واحد اتوبوسرانی بعثت و دانشگاه که با آغاز سال تحصیلی بر حجم مسافران آن افزوده می‌شود نیازمند رسیدگی بیشتر، افزایش تعداد سرویس و امکانات لازم مناسب فصل است. این در حالی است که بدون در نظر گرفتن ساکنان محلات قلمستان و مصباح اقدام به حذف ایستگاه رنجی‌ها کرده و آنها را در مسافتی قابل تامل به اجبار در چهارراه مصباح پیاده می‌کنند که این امر موجب ایجاد درگیری لفظی میان رانندگان و مسافرانی می‌شود که سال‌ها از ایستگاههای مذکور تردد می‌کردند و حالا در بلاتکلیفی به سر می برند.
ریشه‌یابی و حل معضلات مطروحه نیازمند هماهنگی، همراهی و خلوص‌نیت مسئولان مربوطه است که با رصدی موشکافانه و برنامه‌ریزی برای رفع مشکلات موجود، اندکی از درد زندگی مردمی بکاهند که با شرایط سخت هم کنار آمده و می سازند. کم‌ترین حقی که باید ادا شود رعایت حقوق شهروندی و ارائه خدمات مطلوب در شان عموم مردم انقلابی است که بدون شک این مهم از عهده مدیران جهادی کلانشهری همچون کرج بر می آمده که ردای خدمت به تن کرده‌اند.
