حمید صمیمی– از اولین باری که دیدمش حداقل شش سال می‌گذرد. تمام بچه‌های واحد آسفالت از جوان تا پیرشان به او احترام می‌گذاشتند. آقای اکبرزاده که سال‌های آخر خدمتش را می‌گذراند می‌گفت هیچ‌کس را مثل او متعهد و زحمتکش در شهرداری ندیده است. بیشتر اوقات سرش پایین بود و با نهایت تواضع با همه سلام و احوالپرسی می‌کرد.
سه سال از آن روزگار گذشت و چرخ روزگار این بار من را با مسئولیت حوزه‌ی عمران به همان منطقه‌ای آورد که آقا سید آنجا بود و از قضا مسئول آسفالت. از آنجا که به قول عمرانی‌های شهرداری، آسفالت مثل نانِ شب یک خانه است، برایم حس خوبی بود که مهم‌ترین بخش این حوزه به عهده‌ی فردِ با مسئولیتی مثل آقا سید بود.
طی سال‍هایی که منطقه هفت مشغول فعالیت بوده‌ام هر روز که می‌گذرد بیش از پیش به آقا سید ایمان و ارادت پیدا می‌کنم. فردی که برای کارش نه شب می‌شناسد و نه روز. روزهای تعطیلی را نه به خاطر سفر رفتن و استراحت کردن بلکه برای کار کردنِ راحت‌تر به دلیل خلوتی خیابان‌ها بیشتر دوست دارد. عاشق بهار و تابستان است برای اینکه در این فصل‌ها می‌تواند آسفالت بیشتری پخش کند و همیشه دل‌نگران برف و باران که کارش را تعطیل می‌کند.
بیست و هفت سال از زندگی‌اش را در شهرداری به همین طریق گذرانده. همه‌ی اهالی منطقه، او را می‌شناسند و دوستش دارند. از حیدرآباد و اوقافی‌ها گرفته تا اشتراکی و بهارستان.
از همه‌ی این‌ها که بگذریم یکی از بارزترین ویژگی‌های آقا سید حافظه‌ی خوب و انضباطش در ثبت وقایع عمرانی‌ست. همه‌چیز را با جزئیات یادداشت می‌کند و می‌داند کدام کوچه و خیابان چه روزی آسفالت شده است یا توسط کدام پیمانکار انجام شده است.
با آقا سید می‌توان خیلی از تأسیسات قدیمی زیرزمینی را که از آن‌ها نقشه‌ای در ادارات آب و برق نیست جانمایی کرد. بسیاری از مشکلات را می‌داند و در بیشتر مواقع حلال مشکلات عمرانی است. خلاصه آقا سید ما مدت‌هاست وظیفه‌ی مدیریت دانش را در این منطقه به عهده گرفته است.
اما قصه‌ی پر غصه این ماجرا از آنجا شروع می‌شود که آقا سید ما بازنشسته شود و این یعنی از بین رفتن بسیاری از دانسته‌هایی که نقش موثری در بهره‌وری این اداره دارد.
متاسفانه سال‌هاست که بحث مدیریت دانش در شهرداری کرج در حد طرح باقی مانده و بخش کوچکی از این موضوع توسط نرم‌افزارهایی در حال انجام است که اصلا کافی نیستند و هرچه می‌گذرد آقا سیدهایی از کنار ما می‌روند که نتیجه‌ی آن جُز از دست دادن زمان، متوسل شدن به روش‌های پرهزینه‌ای با آزمون و خطاست که ممکن است گاهی اثرات غیرقابل جبرانی را به بار آورد.
کاش امثال آقا سید در مجموعه‌ی شهرداری بیشتر بود…
