همه ما حامی محیط زیست‌مان هستیم
مصطفی فراغت-درست ندیدن یا جوری دیدن که همه آنچه هست پیدا نباشد، عادت ماست. در بیانِ انتقادها هم معمولا چنینیم. گاهی چنان تند و بی‌محابا داسِ انتقاد را بالا می‌بَریم که همه خوبی‌ها نیز ناپدید می‌شود و گویی همه آنچه که آن را تشکیل داده، از ابتدا بدی بوده است.
حالا در پروژه میدان جمهوری هم همین رویه پیش گرفته شده. هفته‌هاست هشتگِ #نهبهقطعدرختان در فضای مجازی دست به دست می‌شود که البته این دلسوزی و پیگیری برای ساختن شهری آباد گرانقدر است. یقینا همه ما مخالفِ آسیب زدن به درختان هستیم اما برای فهم بیشتر این موضوع باید مصاحبه‌های اخیر شهردار کرج و اعضای شورای شهر درباره پروژه میدان جمهوری را دوباره مرور کنیم، وجه مشترک همه آن‌ها در کنار توجه به دیگر موضوعات #حفظمحیط_زیست است. اما بعضی وقت ها شاید صلاحِ کار چیز دیگری باشد، اینجاست که آن کُل‌نگری نباید مغفول بماند!
برای زنده ماندن بیمارِ دیابتی که دست و پایش سیاه شده چه باید کرد؟ می‌دانم نه کرج دیابتی است و نه درختانِ آن دست و پا، اما همه آگاهیم که با ادامه ترافیکهایی که ثانیه به ثانیه به حجم آن اضافه می‌شود، آینده‌ای نه چندان دور، بیماری گریبان شهر را محکتر از گذشته خواهد گرفت.
به نظرم نیاز است یک بار دیگر همه اقدامات مجموعه مدیریت شهری را کنار هم ببینیم. مثلا اینکه در این سال‌ها با احداث همه زیرگذرها و روگذرها چه مقدار به سرانه فضای سبز این کلانشهر افزوده شده؟ چند هزار نهال و درخت در جای جای شهر کاشته شده؟ چند هزار نهال و درخت کمربند سبزِ باغستان را شکل داده؟ و همینطور فضای سبزِ محلههای برخوردار و کمبرخوردار و پارک ها و بوستان‌هایی که در همین شنبه‌های جهادی در اختیار شهروندان قرار گرفته نسبت به گذشته چه میزان رشد داشته است.
وقتی در کنار جزئی‌نگری، کُل را هم ببینیم شاید کمی در بیان نگاه های متفاوت آن شتابِ اولیه را نداشته باشیم. من هم در کنار شما هشتگ می‌زنم #درختانمیدانجمهوریرادریابید اما اگر شما جای شهردار کرج و اعضای شورای شهر بودید چه می‌کردید؟ لطفا کمی بهتر ببینیم.
