بابک علی‌پور؛ یک آتش‌نشان اردبیلی-نام‌گذاری انحصاری هر خیابان، معبر، کوچه و کلا هر مسیری که در شهرها وجود دارد، اهمیت خاصی برای شهروندان و به طور ویژه برای نیروهای امدادی شهری دارد. برای مثال وقتی شما نام یک کوچه را «نسترن» می‌گذارید اصولا نباید، از این اسم برای یک کوچه دیگر، حداقل در نزدیکی آن منطقه، استفاده کنید. از طرف دیگر کمیسیون نام‌گذاری معابر و خیابان‌ها در هر شهرداری (اگر چنین کمیسیونی اصلا وجود خارجی داشته باشد!) هم نباید نام یک کوچه و خیابان را بدون اطلاع دادن به نیروهای امدادی شهری خودسرانه و فقط به خاطر درخواست عده‌ای از اهالی تغییر دهد. حتما می‌پرسید که تغییر بدهد چه می‌شود؟ نتیجه می‌شود مشکلی که ما یک ماه قبل در آتش نشانی شهر اردبیل با آن مواجه شدیم.
ساعت ۲۳:۱۲ دقیقه دوشنبه‌ای در تیر ماه، مرکز پیام سازمان به ما وجود یک مورد گیر کردن در آسانسور را در خیابان باغمیشه، کوچه سبلان پلاک ۲۱۳ اطلاع داد. ما هم با توجه به نقشه شهر که در اختیار داشتیم به محل اعزام شدیم. چهار دقیقه بعد ما به کوچه سبلانی که داخل نقشه مشخص شده بود رسیدیم. ولی پلاک ۲۱۳ وجود خارجی نداشت و همه پلاک‌ها در این کوچه ارقام متفاوتی داشتند.
موضوع به مرکز پیام اطلاع داده شد و قرار شد که از مخاطب آدرس دقیق‌تری گرفته شود. بعد از تماس دوباره مشخص شد که کوچه سبلان مذکور در واقع فاصله بسیار زیادی با کوچه سبلان نقشه ما دارد و اصلا در ابتدای تقاطع دو خیابان باغمیشه و خیابان سعدی اردبیل واقع شده است.
نتیجه چه شد؟ اینکه ما بعد از ۱۸ دقیقه به محل حادثه رسیدیم، شهروند گیر کرده در داخل آسانسور کاملا کلافه شده و به مرز سکته رسیده بود و همسایه‌های شهروند گیر کرده هم انواع متلک‌ها را بار ما کردند که چرا بعد این همه مدت تازه رسیده‌ایم به محل حادثه.
در واقع آن همشهری و همسایه‌هایش نمی‌دانستند که شهرداری محترم شهر اردبیل تازه دو ماه است که نام کوچه آن‌ها را از ساوالان به سبلان تغییر داده است و با نصب تابلوی سبلان در بالای کوچه آن‌ها کوچه سبلان ثبت شده در نقشه ما را هم به نام یک شهید دیگر تغییر داده است.
یعنی دوستان ما در شهرداری اردبیل احساس می‌کنند نام‌گذاری یک کوچه صرفا برای خوشگلی‌ست و خانه آخرش برای یک بسته پستی دست یک مامور پست فلک‌زده. به نظرشان این شهر نه نیروی آتش‌نشان دارد و نه اورژانس که برای پیدا کردن محل حادثه به نام کوچه‌ها و خیابان‌ها متکی باشند؛ به همین سادگی.
از طرف دیگر مکاتبات چندین ساله ما با آن‌ها هم برای عددگذاری به هر کوچه‌ای در کنار اسمِ آن کوچه هم به نتیجه نرسیده است. مثلا آن کوچه کذایی سبلان می‌تواند کوچه سبلان ۲۵ باشد و کوچه بعد از آن می‌تواند کوچه شهید اسدالهی ۲۶.
وجود اعداد و ارقام می‌تواند کمک بسیار مؤثری به آدرسیابی مأموران آتش‌نشانی و اورژانس هنگام بروز خطر و حادثه باشد. به طوری که یابنده آدرس با مشاهده اعداد و ترتیب آن‌ها به راحتی در مییابد به طرف محل حادثه میرود یا از آن دور می‌شود. این در حالی است که اگر بر روی تابلوها بدون رعایت ترتیبی خاص، صرفا اسامی کوچه نوشته شده باشد، تشخیص اینکه نیروهای مربوطه به محل مورد نظر نزدیک میشوند یا از آن دور، امکانپذیر نیست.
بله دوست و همکار گرامی در شهرداری محترم و آن کمیسیون نام‌گذاری کذایی، نام کوچه‌ها و معابر برای نوشته شدنِ صرف بر روی یک تابلوی ساده نیست، می‌تواند باعث شود ما به جای ۱۸ دقیقه تنها ۴ دقیقه بعد از تماس شهروند به محل حادثه برسیم. با تشکر!
