روایت‌هایی از نخبگان ایران
استاد را تا به آن روز چنین آشفته ندیده بودم. او مردی آرام و متین بود. کسی صدایش را از حد معمول بالاتر نشنیده بود. امّا امروز وقتی جلسه را با عصبانیت ترک کرد، طور دیگری شده بود.
صورتش به سرخی می‌زد و دانه‌های درشت عرق سر و صورتش را فرا گرفته بود. برایمان جای سوال داشت که استاد داروساز و گیاه‌شناس ما را چه شده است؟ مگر در آن جلسه چه گذشته بود؟ استاد سخنی نمی‌گفت و ما را جرأت پرسش نبود. سرانجام یکی از دوستان حاضر در آن جلسه که شوق دانستن ما را دید در حالی که آرام می‌خندید، لب به سخن گشود:
“در جلسه کسی چیزی گفت که شاید از نظر من و شما معمولی باشد ولی استاد را بر آشفت.”
“چه گفت؟”
“در میان صحبت‌هایش گفت همین علف هرزی را که در زمین دانشگاه روییده… که استاد عصبی شد و سرش داد کشید: آقا حرف دهانت را بفهم، علف هرز من و امثال من هستیم. هیچ علفی هرز نیست و همان‌طور که اعتراض می‌کرد جلسه را ترک کرد. آن بنده خدا هم حیران مانده بود چکار کند …”
دکتر علی زرگری از بنیان‌گذاران علم گیاهان دارویی در دانشگاه‌های ایران و مولّف کتاب پنج جلدی گیاهان دارویی، به گیاهان عشق می‌ورزید و علم و عشق را با یکدیگر در آمیخته بود. روحش شاد و راهش پر رهرو …
زنده یاد پرفسور علی زرگری (متولد ۱۲۹۸، رشت) گیاه‌شناس و داروساز ایرانی‌ست و در سال هشتاد به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار ایران انتخاب شد.
تلخیص توسط محسن شاهرضایی
